Eerste dag in Jeruzalem

Als eerste zijn we naar de klaagmuur gegaan, ofwel de 'Western wall', zoals ze m zelf noemen. De weg ernaar toe leidde door het oude historische centrum van de stad, met de nauwe winkelstraatjes. Het centrum heeft wat weg van een souq zoals in Egypte of Marokko, maar was toch ook heel anders! Zo was het in de eerste plaats gewoon mogelijk om de weg te vinden, ook met behulp van een plattegrond. Alle kleine straatjes stonden netjes op de kaart en niemand viel je lastig als je daar midden op straat op stond te kijken. Verkopers laten je hier sowieso redelijk met rust. Onderhandelen moet hier alleen helaas ook. Verder waren alle wegen netjes bestraat met witgrijze stenen, de huizen zagen er oud maar netjes uit in het witgrijze steen en nergens was het een bende. De grote overeenkomst met de souqs in andere landen, is dat ze dezelfde soort troep verkopen (sjaals, tassen, beeldjes, glaasjes, sieraden, slippers, sandalen etc).

Ook de klaagmuur was opgetrokken in keurige witte steenblokken. Hoewel het een ruïne is, zag het er zo niet uit. Die eerste keer dat ik de muur zag, is het ook niet tot mij doorgedrongen wat een enorm tempelcomplex daar ooit op die tempelberg gestaan moet hebben...
Wel meteen een belevenis zijn de drommen gelovige joden die bij de muur staan te bidden. Velen van hen in zwarte pakken met hoeden en pijpenkrullen, maar allemaal met gebedsboekje prevelend voor de muur. Mannen en vrouwen hebben een apart stuk muur. Omdat Thora-studie oorspronkelijk mannenwerk is, was er voor de mannen ook een bibliotheek en een paar kasten met echte Thorarollen. Die rollen werden soms onder luid gejoel uit de kast gepakt en op een door een dure Amerikaanse bank gesponsorde tafel gelegd, vlakbij de vrouwenmuur. De vrouwen die niet voor de muur stonden te bidden, stonden op kuipstoeltjes over het hek naar de mannen te kijken. Het was een bijzonder tafereel! Het was nog bijna aan Jeroen voorbij gegaan, want de mannen mochten niet blootshoofds naar de muur. Een bak met leenkeppeltjes stond bij de ingang, maar Jeroen durfde dat eerst niet aan: 'ik ben toch geen jood?' Maar toen hij zag dat andere toeristen ook gingen, ging hij overstag en heeft het toch van dichtbij mogen meemaken.

Na de klaagmuur zijn we naar de olijfberg gelopen om de tuin van getsemane te bekijken. Helaas liep dit wel op een enorme wandeling uit omdat we de tuin, die beneden was, voorbijgelopen zijn en een heel eind die berg op geklauterd zijn. Na een hele tijd kwamen we er achter waar die tuin zat, maar toen bleek die tussen de middag dicht. Zucht...
Toen eerst maar via de Via Dolorosa het lijden van Jezus gevolgd. Overigens klinkt dat indrukwekkender dan het is, want die Via Dolorosa loopt gewoon over de souq, nog door het islamitische deel van de oude stad ook!
Maar het einde van de lijdensweg maakte alles weer goed want dit was wederom een indrukwekkende ervaring. Op de plek waar Jezus volgens overlevering gekruisigd is, staat een kerk (Church of the holy sepulchre) en dat is voor de christenen een erg heilige plek. Hier kwamen zij dus naar toe om te bidden en heilige plekken aan te raken. Heel bijzonder om alle mensen zo in vervoering te zien. Als ongelovige soms moeilijk voor te stellen, maar voor Jeroen was het allemaal wat meer bijzonder en hij was dan ook onder de indruk.
Na de kerk zijn we terug gegaan naar de tuin van getsemane en de bijbehorende grot en de kerk Church of All Nations. De grot en de tuin zijn het decor geweest van het laatste avondmaal en het was levendig voor te stellen. De tuin was wel erg klein, maar er stond een aantal hele oude olijfbomen in van wel meer dan 2000 jaar oud!
Na de tuin zijn we naar de St. Anna Bethesda kerk geweest, waar Jezus een kreupele man genezen zou hebben. Daarna zijn we langs nog een archeologische tuin vs bijbelschool gelopen en zijn daar even binnen gelopen. Daarna was het tijd voor een douche... en eten...
Helaas liep het eten en de bijbehorende biertjes op een terrasje op een grote teleurstelling uit. Eenmaal gedoucht en opgetut liepen we het de vorige dag nog zo gezellige centrum in en alles was doodleuk dicht of aan het opruimen. Hè??? Op maandag? We wisten niet anders dan weekend is hier vrijdag en zaterdag. Na erg lang lopen (zelfs de Mc Donald was dicht...) kwamen we eindelijk een snackbar tegen die wel open was zodat we niet hongerig naar bed hoefden. Bij de avondwinkel nog wat bier gehaald voor op de hotelkamer en gevraagd wat er in godsnaam aan de hand was. Het bleek een Joodse feestdag te zijn. Dat moet je net weten... We lagen in elk geval mooi op tijd op bed voor de volgende dag!