Gunung Merapi

Na alle culturele bezienswaardigheden in Yogya waren we toe aan een beetje natuur. In de buurt van Yogya ligt de nog zeer actieve vulkaan Merapi, die in 2010 nog flink wat schade aan de Borobudur had aangericht door deze met een flinke laag as te bedekken.
We hadden gezien dat de meeste tourbureautjes een excursie naar deze geweldenaar aanboden en dat leek ons wel wat. Volgens de reisgids was het een pittige wandeling omhoog, maar volgens het tourbureau prima te doen met een redelijke conditie. We hadden onze bergschoenen bij ons dus kom maar op!
Om tien uur 's avonds vertrokken we met een busje met een Belgisch stel, een Nieuw Zeelander en een Tsjech naar de vulkaan, waar we tegen 1.00 uur tegelijk met een flink aantal andere groepen aan de wandeling begonnen. Jeetje, wat een begin was dat!! De tocht begon over een mooie geasfalteerde weg met een hellingsgraad van heb-ik-me-jou-daar waar de hele groep in een moordend tempo overeen geleid werd. Na een minuut of tien stond Barbera al volledig buiten adem langs de kant uit te blazen... Het was stikdonker dus we konden toen ook nog niet zien dat Barbera de enige niet was die er moeite mee had. Hoewel Jeroen er conditioneel geen enkele moeite mee had, wilde hij zo niet verder maar stoppen was natuurlijk geen optie: de rest van de tocht zou vast meevallen...
Na de steile start volgde een adempauze op een plateautje, waarna de tocht verder ging over een paadje waar je regelmatig met handen en voeten overeen moest klauteren. Hoewel dit pad ook flink steil was, haalde dit het tempo er flink uit en was het in elk geval voor Barbera beter te doen. Het was wel een heel mooi gezicht, alle klimmers met hun lampjes in een sliert omhoog!
Nadat de begroeiing opgehouden was, waren er alleen nog maar stenen, keien, as en rotsen; ook het pad was inmiddels opgehouden. De tocht ging vervolgens verder met handen en voeten recht omhoog tegen de berg op! Intussen was voor Jeroen de lol er volledig af maar de krater naderde en het begon al wat te schemeren, en dus vond met name Barbera het ondenkbaar om nu nog te stoppen. De gids die zich intussen over ons ontfermd had ( de groep was steeds meer uit elkaar gevallen) had engelengeduld met ons en bracht ons uiteindelijk veilig boven. De zon was intussen net opgegaan, dus we waren net op tijd!! En het was wederom fenomenaal: de zonsopgang met haar prachtige rode gloed en het berglandschap dat hier prachtig tegen afstak... De krater was steil en dus was het boven echt oppassen geblazen! Dat de vulkaan nog echt actief is, bleek wel uit de flinke rookpluimen die uit de krater kwamen... Het was een geweldig gezicht, vooral na de barre tocht en ook met de wetenschap dat je vaak niet zo dichtbij de krater mag in verband met uitbarstingsgevaar.
Nadat we het natuurgeweld bewonderd hadden, volgde een vooral voor Jeroen nog veel zwaardere tocht naar beneden. Door de vele losse steentjes en het as was het extreem lastig om bij de afdaling grip te houden, met nogal wat valpartijen van Jeroen tot gevolg. De gids is bij de afdaling zeer behulpzaam geweest en heeft ervoor gezorgd dat we na drieeneenhalf uur glijden en glibberen veilig beneden aangekomen zijn.
Toch onbegrijpelijk dat ze bij het tourbureau niet wat beter gewaarschuwd hadden: er liepen genoeg toeristen op sportschoenen of zelfs gympen, wat echt niet te doen was. Niet voor niets is ook niet iedereen tot de top gekomen. Het was een prachtige excursie, maar we waren allebei dolblij weer veilig beneden te zijn!